احساس و دعوا

...تا این اواخر دنیای حس و شاعری برامجالب بود
اما الان دیگه نیست
دوستی که با ذوستمم دوسته  میگه
همش توخودشون این احساسا دعواشونه!
جرات داری نسیمی از حس  مخالف رو فقط استشمام یا
خیال کنی

.همچین بند و بساط حستو به اتیش میکشند که اون سرش ناپیدا.
نه همشون
.خیلیاشون قابل احترامند ومنظورم
اونا نیستند.
البته پیش کسوتاشون و      بعضی تازه واردهااونقدر عاقلند و بالغ 
 که  هر نسیم مخالفی
با تحسین نگاه می کنند.یا قانع میشن یا قانعت می کنند
اما یه عده شون
 که ادعای خدایی دارند.شایدم سر خورده سرخورده
چنان حس تورولگد مال میکنند که عمرا دیگه
از کنار حس رد شی و یا به فکرت خطور کنه
که تو هم حسی داشتی
واقعا دلم میسوزه براشون.
مثلا دعواشونو ببینید سر یک نقطه
سریک  کسره
نه این قانع میشه نه اون
تازه ادعای اینم دارن که فکرشون روشنه
البته به زور چند تا لامپ اضافی
هرکسی برا خودش چند تا نوچه جمع میکنه
تا پشتش خالی نباشه..
بابا ادبیات!
فقط کافیه پای صحبت یکی که هیچ ادعایی
نداره بنشینید تا قضیه رو بفهمید.
البته اگه کسی با اون حس قوی اینو بخونه مطمئنا
منو با نوشته هامو به اتیش میکشه
به کسی برنخوره.حرفای دوست دوستمه..بی تقصیرم.
اونم  گفت :بعضی افراد قلیل .
ناوارد ..فک کنم