همه ی روزهای من نامیست
که در تقویم خط میخورد
و در اه مهتاب
مکرر تکرار می شود
سکوتت را به
بالهای ظریف پروانه ی خیالم
پیوند می زنم
وهیچ چیز عظیم تر از تو نیست
ونامت را به سپیده دمان
من در این روزها
ترا
از مخمل ساده ی خوشبختی
می تراشم
باندازه ی تنهایی
به وسعت اب
به وسعت اتش
من در این روزها ترا به
تمامی سالها پیوند میزنم
از هبوط تا نبود!